środa, 11 marca 2009

Sposoby aromaterapii

Sposoby aromaterapii

Działanie olejków eterycznych może się odbywać na dwa sposoby: wnikanie przez skórę i poprzez zapach. Aby oddać się pełnej relaksacji, należy pamiętać, że po masażu olejkami eterycznymi, możemy wziąć kąpiel dopiero po ośmiu godzinach. Wówczas działanie aromaterapeutyczne będzie o wiele skuteczniejsze.
Temperatura wody w wannie powinna wynosić 36 ÷ 37 °C, czyli powinna być taka sama, jak temperatura ciała człowieka. Czas trwania kąpieli powinien wynosić do 30 minut.
Olejki eteryczne wykorzystuje się również do aromaterapii w powietrzu. Znakomitym środkiem antybakteryjnym jest np. wyciąg z drzewa herbacianego, który można zastosować do okładu i kompresu. W celu złagodzenia wszelkich obtarć i wyleczenia rany naskórka, wystarczy zaledwie pięć kropel oejku eterycznego na nasączonej wodą bawełnianej ścierce.

Kąpiele – należą do najprostszych i najwygodniejszych sposobów stosowania aromaterapii w domu. Do kąpieli leczniczej nie powinno się używać środków myjących, czy pieniących. Dlatego przed kąpielą aromaterapeutyczną powinnyśmy wziąć prysznic lub zwykłą kąpiel. Do napełnionej ciepłą wodą wanny wkrapiamy od 5 do15 kropli jednego lub kilku olejków eterycznych i dokładnie mieszamy. Silnie stężone olejki eteryczne możemy rozcieńczyć olejem kokosowym, w celu lepszego nawilżenia skóry. Możemy również zapalić świece zapachowe lub kadzidełka.
Czas kąpieli terapeutycznej powinien wynosić 10 - 30 minut. Po kąpieli nie spłukujemy skóry, tylko wycieramy się. Następnie wcieramy w ciało balsam z olejkami eterycznymi.
Tego typu kąpieli możemy zażywać w zależności od naszych potrzeb, nawet kilka razy w tygodniu. Wskazany jest również masaż olejkami eterycznymi.
Kąpiele z olejkami eterycznymi leczą i wspomagają leczenie chorób: krążenia, skóry, bezsenności, łagodzą bóle mięśni i bóle związane z takim urazami, jak zwichnięcia oraz pomagają w odprężeniu i relaksie, usuwają również uczucie zmęczenia.

Masaż - w zależności od celu zabiegu możemy wykonać masaż miejscowy i/lub ogólny całego ciała. Ma on działanie relaksujące, pomaga w uwolnieniu się od nadmiernego napięcia mięśni, poprawia krążenie krwi i ogólne samopoczucie. W celu wykonania masażu nacieramy dłonie olejkiem i masujemy wybrane miejsca (np. kark, barki, ramiona, plecy) ,wcierając w nie olejek. Po masażu należy odpocząć przez kilkanaście minut. Ma to na celu wchłonięcie olejku przez skórę. Następnie możemy wziąć prysznic lub kąpiel. Do masażu stosuje się mieszaniny olejków eterycznych rozpuszczonych w naturalnych olejach roślinnych(olej migdałowy , olej kokosowy, olej z nasion winogron, olej z awokado, olej z jojoby lub popularne oleje jadalne).Do masażu olejki eteryczne rozpuszcza się w naturalnym oleju roślinnym w proporcji: od 5 do 15 kropli olejku eterycznego z 25ml naturalnego oleju roślinnego. Do jednego masażu zużywa się łyżkę stołową roztworu (2-3 krople mieszaniny olejków).Przygotowaną w ten sposób mieszaninę olejków należy przechowywać w buteleczce z ciemnego szkła, w ciemnym i chłodnym miejscu (ale nie w lodówce).

Aromaterapia w powietrzu –są to klasyczne inhalacje, rozpylanie lub odparowywanie olejków w pomieszczeniu, w którym przebywa osoba. Należy do najwygodniejszych, najpopularniejszych i bardzo estetycznych form aromaterapii.
Inhalację przeprowadza się nad naczyniem z gorącą wodą, do którego wkroplono 5-10 kropli mieszaniny olejków eterycznych.
Typowa aromaterapia w powietrzu polega na rozpylaniu olejków eterycznych rozpuszczonych w przegotowanej i gorącej wodzie przy pomocy kominka aromaterapeutycznego. Ciepło świeczki podgrzewa miseczkę z mieszanką olejku eterycznego i wody, co powoduje odparowanie olejku i jego rozproszenie się w pomieszczeniu. W zależności od pomieszczenia stosuje się do 10 kropli mieszaniny olejków na zabieg.
Podobny efekt możemy uzyskać, stosując do aromaterapii w powietrzu ceramiczny pierścień (do jego kanalika wlewamy 4-6 kropli olejku eterycznego), który jest umieszczony na zapalonej żarówce. Pod wpływem ciepła z żarówki, następuje parowanie olejku eterycznego znajdującego się w pierścieniu.
Aromaterapię w powietrzu należy stosować w pomieszczeniach, w których przebywają chorzy oraz w celu poprawy koncentracji podczas nauki i pracy. W ten sposób usuniemy nieprzyjemny zapach i stworzymy miłą atmosferę oraz poczucie komfortu.
Aromaterapia w powietrzu pomaga w zwalczaniu bakterii, grzybów i wirusów. Głównie stosuje się ją przy infekcjach górnych dróg oddechowych, grypie, anginie i przeziębieniu. Aromaterapia w powietrzu stymuluje również pracę układu immunologicznego.


Kompres - jest miejscową formą kąpieli. Polega na miejscowym przykładaniu ręcznika, bawełnianej ściereczki lub waty nasączonej roztworem 5-10 kropli olejku eterycznego rozpuszczonego w połowie szklanki ciepłej wody na chore miejsca. Możemy stosować zimne lub ciepłe kompresy. Ciepłe kompresy stosuje się na artretyzm, bóle mięśni, nerwobóle, bóle menstruacyjne i stany zapalne skóry. Natomiast kompresy zimne stosuje się na bóle głowy, oczy, siniaki, stany napięcia. Przy skurczach, kolce, opuchliznach, urazach stawów i stłuczeniach można zacząć od ciepłego, a zakończyć na zimnym kompresie.

Kadzidełka bambusowe – są bardzo starym sposobem aromatyzowania powietrza. Kadzidełka są to cieniutkie pałeczki, które zostały oblepione pachnącą żywicą z dodatkiem węgla drzewnego, zmielonego drewna sandałowego i olejków eterycznych. Czas palenia się kadzidełka wynosi około 30 minut. Na rynku dostępne są kadzidełka z kompozycją zapachów o szczególnym działaniu, np. odprężającym, sprzyjającym kontemplacji lub koncentracji. Można sobie wybrać ulubiony zapach, zawsze jednak zawsze będzie towarzyszyć mu będzie aromat drewna sandałowego.

Pot-pourri - ciekawym rozwiązaniem wykorzystującym olejki eteryczne w życiu codziennym jest pot-pourri, które warto umieścić w mieszkaniu. Jest to nasączona wonnymi olejkami eterycznymi dekoracyjna mieszanina płatków kwiatowych, liści, suszonych owoców. Na trzy, cztery garście mieszanki stosuje się około 20 kropli olejku eterycznego. Po zaniku zapachu, należy ponownie nim skropić pot-pourri.


Jednakże należałoby pamiętać, że stosując aromaterapię, czyli leczenie olejkami eterycznymi niektórych schorzeń, nie zastąpi lekarza, szczególnie przy odczuwaniu poważnych dolegliwości.

wtorek, 10 marca 2009

Na jakie schorzenia pomagają olejki eteryczne?

Na jakie schorzenia pomagają olejki eteryczne?

Każdy z olejków eterycznych w różnym stopniu wykazuje działanie przeciwbakteryjne, odkażające, przeciwzapalnie a nawet antywirusowe.
Aromaterapia pomaga również skutecznie walczyć z bólem różnego pochodzenia.
Aby działanie olejków eterycznych przyniosło oczekiwany efekt , zawsze należy się upewnić, czy stosujemy naturalne olejki eteryczne, ponieważ na rynku dostępne są olejki "identyczne z naturalnymi" lub po prostu mają kompozycję zapachową, imitującą zapach naturalnych olejków eterycznych.
Jest to spowodowane ogromnym zapotrzebowaniem na substancje zapachowe, w tym również na olejki eteryczne. Przyczyniło się to do powstania tysięcy syntetycznych substancji zapachowych, które z mniejszym lub większym powodzeniem zastępują drogie składniki naturalne. Stwierdzono również , że żadne produkty syntetyczne nie są w stanie odtworzyć terapeutycznych wartości naturalnego olejku eterycznego.
Kupując olejki eteryczne lub mieszaniny, należy zawsze zwrócić uwagę na wiarygodność dostawcy i zorientować się w proporcjach cenowych. Oferta bardzo tania zawsze powinna budzić podejrzenia.
Poniżej zostały wymienione dolegliwości oraz olejki eteryczne, które pomagają nam je zwalczać.

Bóle głowy:
olejek bazyliowy, olejek hyzopowy, olejek lawendowy, olejek majerankowy, olejek miętowy, olejek geraniowy

Nadciśnienie:
olejek lawendowy, olejek majerankowy, olejek rozmarynowy, olejek różany, olejek szałwiowy, olejek ylangowy

Niedociśnienie:
olejek bergamotowy, olejek miętowy, olejek lawendowy, olejek cytrynowy

Przeziębienie, katar, kaszel:
olejek anyżowy, olejek cyprysowy, olejek eukaliptusowy, olejek herbaciany, olejek lawendowy, olejek miętowy, olejek rozmarynowy

Stres:
olejek jałowcowy, olejek lawendowy, olejek melisowy, olejek neroli, olejek geraniowy, olejek różany

Zaburzenia trawienia:
olejek cytrynowy, olejek kminkowy, olejek kolendrowy, olejek lawendowy, olejek miętowy, olejek geraniowy, olejek różany, olejek sandałowy

Infekcje skóry:
olejek cytrynowy, olejek eukaliptusowy, olejek herbaciany, olejek jałowcowy, olejek lawendowy

Cellulitis:
olejek cyprysowy, olejek geraniowy, olejek kminkowy, olejek lebiodkowy, olejek jałowcowy, olejek paczulowy, olejek rozmarynowy, olejek różany, olejek z kopru włoskiego

Bóle reumatyczne:
olejek imbirowy, olejek kolendrowy, olejek cyprysowy, olejek eukaliptusowy

Bóle mięśni:
olejek cyprysowy, olejek jałowcowy, olejek lawendowy, olejek miętowy, olejek rozmarynowy

Bezsenność:
olejek różany, olejek geraniowy, olejek jałowcowy, olejek lawendowy, olejek majerankowy, olejek mandarynkowy

Rozdrażnienie , zmienne nastroje:
olejek pomarańczowy, olejek mandarynkowy, olejek cyprysowy, olejek sandałowy, olejek geraniowy

Afrodyzjaki:
olejek kopru włoskiego, olejek rozmarynowy, olejek goździkowy, olejek sandałowy, olejek ylangowy, olejek różany

Lęki:
olejek neroli, olejek petitgrain, olejek ylangowy, olejek limetkowy, olejek majerankowy, olejek mandarynkowy

Brak koncentracji, zmęczenie poranne i umysłowe:
olejek mięty pieprzowej, olejek rozmarynowy, olejek geraniowy, olejek bazyliowy

Depresje:
olejek neroli, olejek ylangowy, olejek petitgrain, olejek limetkowy, olejek pomarańczowy, olejek drzewa różanego

Bóle kobiece:
olejek rumianku rzymskiego, olejek mięty pieprzowej, olejek lawendowy, olejek geraniowy, olejek cyprysowy, olejek melisowy

Należy pamiętać, że bardzo istotną rzeczą w aromaterapii jest jakość i pochodzenie olejków eterycznych . Jedynie olejki naturalne, czyli nieprzerobione, nierozcieńczone i niefałszowane posiadają własności aromaterapeutyczne.

sobota, 7 marca 2009

historia aromaterapii

Historia aromatoterapii

Lecznicze właściwości aromaterapii, których podstawę stanowią olejki eteryczne były już wszystkim znane od stuleci.
Olejki eteryczne mają długą i bogatą historię. Pierwsze wzmianki o dobroczynnym wpływie olejków na ciało, umysł i serce pojawiły się już w czasach mitycznych. Olejki eteryczne były wysoko cenione w kulturach antycznych Dalekiego i Środkowego Wschodu (Egipt, Chiny, Indie). Świadczą o tym liczne zapiski, które zawierają receptury środków leczniczych i odmładzających zawierających olejki eteryczne. Zastosowanie pachnących olejków eterycznych w wielu zabiegach zostało już opisane w tekstach medycznych indyjskiej Ayurwedy. Natomiast zapisy z Dalekiego Wschodu świadczą o tym, że już 5000 lat temu funkcjonowały destylarnie, które wytwarzały esencje aromatyczne. W Nowym Testamencie możemy również odnaleźć wzmiankę na temat wonności (uboga kobieta wylewając drogocenny olejek na głowę Jezusa naraża się na wielkie oburzenie uczniów).
Substancje zapachowe szczególnie były cenione przez Egipcjan. Zamożne kobiety i mężczyźni namaszczali swe ciało pachnącymi olejkami, aby nawilżyć je i uchronić przed wpływem suchego klimatu. Natomiast Kleopatra, która cierpiała na bezsenność, napełniała poduszki płatkami róż, gdyż zapewniało jej to dobry sen i piękne marzenia senne.
Egipska wiedza na temat olejków eterycznych została przejęta przez Greków. Natomiast z Grecji zawędrowała ona do Rzymu. Grecy i Rzymianie używali olejków eterycznych do religijnych obrzędów. W czasach antyku ciało ludzkie stanowiło przedmiot kultu, więc bogacze nie szczędzili środków, aby dzięki olejkom eterycznym stać się zdrowszym, silniejszym, piękniejszym i bardziej zmysłowym. Perfumy, czy lecznicze maści dostarczały im nie tylko woni, ale gwarantowały znakomite zdrowie i sprawność do końca życia.
Natomiast grecki lekarz Hipokrates zalecał stosowanie olejków do masaży i kąpieli, a inny grecki lekarz Teofrast z Eresos jest autorem dzieła "Co się tyczy zapachów", które stanowi podstawę dzisiejszej wiedzy o terapii olejkami eterycznymi. W Średniowieczu destylacją olejków roślinnych zajmowali się zakonnicy, którzy produkowali z nich likiery, zalecając je swoim pacjentom. Z przekazów historycznych możemy również dowiedzieć się o angielskim średniowiecznym miasteczku, które uniknęło epidemii cholery, dzięki temu,że cała ludność trudniła się uprawą i destylacją lawendy.
Znany jest również fakt, że np. w średniowieczu, w czasach wielkich epidemii nie ulegali im rękawicznicy, z powodu istniejącego wtedy zwyczaju mocnego perfumowania skórzanych rękawiczek.
Natomiast według obecnego stanu wiedzy, pierwszym, który wyekstrahował czysty olejek eteryczny i opisał metodę destylacji był słynny arabski lekarz Avicenna, czyli Abu 'Ali Ibn Sina (980-1037). Ok. 1000 roku zastosował on do destylacji układ chłodzenia, dzięki czemu produkcja olejków stała się wydajniejsza.
Avicenna uznawany jest za jednego z największych medyków okresu średniowiecza. Studiował logikę, geometrię, metafizykę, filozofię, astronomię i inne nauki przyrodnicze oraz medyczne. Opracował dzieła medyczne opisujące ponad 800 roślin oraz ich działanie na ludzki organizm. W swoich księgach medycznych opisał również szereg technik masażu z udziałem olejków eterycznych. Tym samym aromaterapia stała się dziedziną naturalnej medycyny, którą z powodzeniem stosuje się do dziś. Obecnie na świecie powraca się do doświadczeń starożytnych. Są one uzupełniane współczesną wiedzą, która w dziedzinie olejków eterycznych jest niezwykle bogata. Leki nowej generacji bardzo często zawierają, zarówno olejki eteryczne jak i ich pochodne (np. mentol, tymol, anisol czy eukaliptol). Wiele olejków znajduje się w najnowszej farmakopei europejskiej (monografia obejmująca wymagania dotyczące surowców i środków farmaceutycznych.
W dwudziestych latach XX wieku, terapeutycznymi właściwościami wonnych olejków zainteresował się francuski chemik Rene Gattefosse, kiedy to oparzoną rękę zanurzył w esencji lawendowej. W efekcie rana szybko się zagoiła, nie pozostawiając blizn. Wówczas podjął on badania nad bakteriobójczymi, odkażającymi, przeciwzapalnymi i przeciwwirusowymi właściwościami olejków eterycznych i pierwszy nazwał tę gałąź medycyny aromaterapią.
Współcześnie aromaterapia przeżywa wielki rozkwit w krajach Europy Zachodniej, USA, Kanadzie i Japonii. Powodem tego jest fakt, że stosuje się w niej wyłącznie naturalne i czyste substancje roślinne, które nie wywołują efektów ubocznych. Na popularność aromaterapii wpływa również bardzo wysoka skuteczność w leczeniu i w profilaktyce zdrowotnej.
Olejki eteryczne posiadają znakomite właściwości regeneracyjne, odmładzające i lecznicze.
Aromaterapia, czyli leczenie olejkami eterycznymi może być stosowana zarówno, jako główna metoda lecznicza lub jako terapia wspomagająca leczenie.

piątek, 6 marca 2009

aromaterapia a olejki eteryczne

Aromaterapia należy do metod medycyny naturalnej, które polegają na leczeniu wielu dolegliwości olejkami eterycznymi wytwarzanych przez rośliny stosowanymi poprzez: masaże, kąpiele i okłady (kompresy) oraz inhalacje: kominki aromaterapeutyczne, inhalatory, nawilżacze powietrza.
Lecznicze działanie olejków eterycznych znalazło zastosowanie zarówno w medycynie konwencjonalnej, jak i alternatywnej.
Nazwa aromaterapia pochodzi od greckich słów aroma- korzenny zapach i terapeia - leczenie). Pojawiła się w 1937 r., kiedy to wojskowy chirurg, dr. Jean Valnet wykorzystał z wielkim powodzeniem gojące właściwości esencji, eksperymentując na rannych żołnierzach, a następnie rozsławił ją na całym współczesnym świecie. Wykorzystywał on antyseptyczne właściwości olejków.
Polska nazwa aromaterapia, w dosłownym tłumaczeniu z języka francuskiego (aromatherapie) oznacza terapię zapachem. Słowo „aromatoterapia” nie oddaje jednak istoty tej metody, ponieważ odpowiedni dobór i zastosowanie olejków eterycznych wywiera korzystny wpływ zarówno na stan emocjonalny, jak i samopoczucie człowieka.

Olejki eteryczne zaliczane są do grupy leków ziołowych. Ze względu na duże stężenie zawartych w nich substancji, wykazują one znacznie silniejsze działanie niż tradycyjne mieszanki i wyciągi ziołowe. Są czystymi, stężonymi wyciągami z kwiatów, liści, igieł, kory, kłączy i skórek owoców. Otrzymuje się je z roślin aromatycznych, które są uprawiane we wszystkich częściach świata, np.: olejek jaśminowy pochodzi z Indii, olejek mięty z USA, olejek różany z Bułgarii i Turcji, a natomiast olejek drzewa herbacianego pochodzi z Australii.
Olejki eteryczne można uzyskać następującymi metodami : poprzez destylację parową i wyciskanie (olejki cytrusowe), przy czym nie stosuje się żadnych procesów chemicznych. W wyjątkowych przypadkach produkty zapachowe są otrzymywane z roślin przez ekstrakcję rozpuszczalnikami organicznymi, a następnie częściowo lub całkowicie odparowywane. Do najbardziej popularnych metod uzyskiwania olejków eterycznych należy destylacja parowa. Metoda otrzymywania olejków eterycznych ma bardzo duży wpływ na ich właściwości. Przykładowo wysoka temperatura podczas procesu destylacji powoduje rozkład niektórych substancji chemicznych, natomiast ekstrakcja rozpuszczalnikami organicznymi sprawia, że minimalne ilości rozpuszczalnika pozostają w olejku.
Otrzymywanie olejków eterycznych z roślin jest bardzo pracochłonne. W celu uzyskania małej buteleczki leku należy poddać destylacji wiele kilogramów lub nawet ton roślin.
Przykładowo, aby otrzymać 1kg olejku różanego potrzebujemy 2 tony płatków, natomiast, aby uzyskać 1 kg olejku jaśminowego należy zerwać ręcznie około 8-10 mln kwiatów jaśminu.
Olejki eteryczne są wielką tajemnicą natury. Niektóre z nich zawierają do kilkuset składników, z których wielu nadal nie znamy. Krążą w roślinach, powodując cyrkulację energii oraz bronią rośliny przed szkodnikami, a przyciągają tylko te owady, które są dla niej pożyteczne. To tylko przykłady niewyjaśnionej do końca roli olejków w życiu rośliny.
Olejki eteryczne mogą być podstawowym środkiem leczniczym w stanach długotrwałego przygnębienia, rozdrażnienia, stresu i przemęczenia, jak i również stosowane jako podstawowy lub wspomagający środek w leczeniu wielu schorzeń.
Wiele znanych w medycynie ludowej sposobów leczenia opiera się stosowaniu aromaterapii , czyli olejków eterycznych.